1
کارشناس ارشد بیوشیمی، موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی، مشهد، ایران
2
عضو هیئت علمی و رئیس آزمایشگاه مرکزی موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی
چکیده
حفظ ایمنی و سلامت مصرف کنندگان با کنترل آلایندههای سمی و تشخیص تقلبات در صنعت غذا امری ضروری بنظر میرسد. بکارگیری تکنیکهای مرسوم جهت شناسایی و غربالگری سموم و آلایندههای غذایی، آنتیبیوتیکها و پاتوژنها در صنعت فرآوری مواد غذایی امری پرهزینه و بسیار وقتگیر خواهد بود، از این رو بکارگیری روشهای ایمونولوژیکی نظیر الایزا با کمترین زمان، عدم نیاز به تجهیزات پیشرفته، کاهش هزینه و دقت بالا جهت ارزیابی کیفیت و ایمنی مواد غذایی معرفی گردید. این تکنیک آزمایشگاهی جهت تایید مواد غذایی به دو فرم الایزا غیر مستقیم و الایزا مستقیم تقسیم میگردد که امکان آنالیز تعداد زیادی نمونه را به صورت همزمان فراهم میسازد. این روش در ایمنیشناسی برای تشخیص وجود یک آنتیبادی یا آنتیژن در نمونههای غذایی، باقیمانده آفتکشها، میکروارگانیسمهای بیماریزا و در نهایت عصارههای طبیعی گیاهی استخراج شده استفاده خواهد شد. عموماً به عنوان ابزاری تشخیصی در پزشکی و پاتولوژی و همچنین تست کنترل کیفیت در بسیاری از صنایع بالاخص صنایع غذایی کاربرد دارد. در طی سالیان گذشته توسعه فناوری الایزا جهت غربالگری و تشخیص، موجب پیشرفت در تولید انواع کیتهای تجاری شده است، که در این میان استفاده از کیتها برای شناسایی ترکیبات مواد غذایی و تغییرات آنها در طول فرایند و فرآوری به منظور ارزیابی ایمنی روز به روز اهمیت ویژه پیدا کرده است. این مقاله مروری بر اهمیت تکنیک الایزا و کاربرد آن در تشخیص غذاهای اصلاح شده ژنتیکی، ترکیبات آلرژن و در نهایت تقلبات در مواد غذایی پرداخته شد.
غیور کاظمی, مریم, & فیضی, جواد. (1398). مروری بر اهمیت تکنیک الایزا و کاربرد آن در صنایع غذایی. رویکردهای نوین در آزمایشگاههای علمی ایران, 3(4), 19-25.
MLA
مریم غیور کاظمی; جواد فیضی. "مروری بر اهمیت تکنیک الایزا و کاربرد آن در صنایع غذایی". رویکردهای نوین در آزمایشگاههای علمی ایران, 3, 4, 1398, 19-25.
HARVARD
غیور کاظمی, مریم, فیضی, جواد. (1398). 'مروری بر اهمیت تکنیک الایزا و کاربرد آن در صنایع غذایی', رویکردهای نوین در آزمایشگاههای علمی ایران, 3(4), pp. 19-25.
VANCOUVER
غیور کاظمی, مریم, فیضی, جواد. مروری بر اهمیت تکنیک الایزا و کاربرد آن در صنایع غذایی. رویکردهای نوین در آزمایشگاههای علمی ایران, 1398; 3(4): 19-25.