در سالهای اخیر، اندازهگیری پارامترهای کمی و کیفی محصولات کشاورزی به روش غیرمخرب در فناوری پس از برداشت بسیار مورد توجه محققان قرار گرفته است. روشهای ارزیابی کیفی غیرمخرب، امکان اندازهگیری همزمان نتایج شیمیایی و فیزیکی مواد غذایی را بدون تخریب فراهم کرده است. تنوع و فراوانی پارامترها و ویژگیهای کیفی در محصولات کشاورزی، همراه با رشد جهشی فناوری ابزارهای دقیق، مهمترین دلیل توسعه روشهای غیرمخرب در سالهای اخیر بوده است. از جمله مهمترین روشهای غیرمخرب میتوان به انواع روشهای نوری (پردازش تصویر، انواع طیفسنجی، تصویربرداری ابرطیفی، تصویربرداری حرارتی و...)، مکانیکی (صوتی- فراصوتی، تحلیل ارتعاش و صدای ضربه)، الکترومغناطیس (THZ-NMR-MIR-NIR-MRI)، اشعه ایکس (X ray-CT) و دی الکتریک و بینی الکترونیکی (E-nose) اشاره کرد. این روشها برپایه یافتن ویژگیهای متفاوت کیفی در رابطه با شاخصهای محصولات متنوع است. توسعه سیستمهای تصویربرداری کارآمدتر و دقیقتر مانند بینی الکترونیکی میتواند اطلاعات ارزشمندی را در اختیار محققان قرار دهد. بررسی حاضر با هدف بحث در مورد کاربرد روشهای مختلف غیر مخرب (NDM) برای ارزیابی کیفیت و ایمنی مواد غذایی انجام شده است.
)