دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، آزمایشگاه مرکزی، رئیس آزمایشگاه مرکزی.
چکیده
آزمایشگاه مرکزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری عضو شبکه آزمایشگاههای علمی ایران (شاعا) زیر نظر وزارت علوم تحقیقات و فناوری است. این آزمایشگاه شامل بخشهای آنالیز عنصری، طیفسنجی، کروماتوگرافی مایع، کروماتوگرافی گازی، اتاق میکروسکوپها و واحد بیولوژی میباشد که در تاریخ ۱۹ اسفند ۱۳۹۳ با حضور جناب دکتر بختیاری، مدیرکل محترم پشتیبانی و تجهیز آزمایشگاههای کشور، به اتفاق جناب آقای دکتر علیائی، قائم مقام مدیر کل و مدیر شبکه آزمایشگاههای علمی ایران افتتاح و راهاندازی شد. دسترسی به تجهیزات مناسب تحقیقاتی با تعرفه و هزینهی مناسب، ارائه و بهکارگیری روشهای استاندارد بهروز، جزیی از دغدغههای دانشجویان و پژوهشگران عرصه علم و فناوری میباشد. وجود مشکلاتی از جمله دستگاههای فرسوده و قدیمی، خرابی جزیی و یا نبود قطعات همیشه مانع پیشرفت و بهبود کار تحقیقاتی بوده است. در این راستا، معاونت یژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری با همکاری وزارت علوم، سعی در رفع این نواقص نمود.از مهمترین اهداف این مرکز میتوان به انعقاد قرارداد با مراکز مختلف علمی و تحقیقاتی و رفع نیازهای دانشجویان نام برد.علاوه بر آن پیشبینی نیازهای دستگاهی و تجهیزاتی آتی دانشگاه و بکارگیری نیروی انسانی علمی و فنی مجرب برای انجام و تحلیل آزمایشها هم در اولویت این مرکز میباشند. در طراحی آزمایشگاه محیطی مناسب برای امور تحقیقاتی اساتید، دانشجویان و کاربران خارج از دانشگاه فراهم شده است. این آزمایشگاه توان ارائه خدمات علمی به تمامی دانشگاهها، موسسات دانشبنیان علمی و تحقیقاتی و صنایع مختلف و همچنین بخش خصوصی را دارا میباشد.
بی پروا, پوریا. (1397). معرفی آزمایشگاه مرکزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری. رویکردهای نوین در آزمایشگاههای علمی ایران, 2(2), 105-112.
MLA
پوریا بی پروا. "معرفی آزمایشگاه مرکزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری". رویکردهای نوین در آزمایشگاههای علمی ایران, 2, 2, 1397, 105-112.
HARVARD
بی پروا, پوریا. (1397). 'معرفی آزمایشگاه مرکزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری', رویکردهای نوین در آزمایشگاههای علمی ایران, 2(2), pp. 105-112.
VANCOUVER
بی پروا, پوریا. معرفی آزمایشگاه مرکزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری. رویکردهای نوین در آزمایشگاههای علمی ایران, 1397; 2(2): 105-112.