1
عضو هیئت علمی و رئیس آزمایشگاه مرکزی موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی
2
کارشناس ارشد بیوشیمی، موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی، مشهد، ایران
چکیده
پرتودهی مواد غذائی نوعی فرآیند سرد برای سالم سازی مواد غذائی محسوب میشود. براساس اتفاق نظر اعضای سازمان غذا و دارو، کشاورزی و مجمع کدکس غذائی، سازمان بهداشت جهانی در سال 1983 پرتودهی مواد غذائی به عنوان فناوری سالم و موثر جهت نگهداری غذا پذیرفته و برای آن استاندارد عمومی کدکس با کــد مخصوص تدوین گردید. در این تحقیق، به منظور بررسی خصوصیات پرتودهی هستهای، نحوه عملکرد و مکانیسمهای تاثیرگذار آن بر میکروارگانیسمها و نیز کاربردهای اساسی آن طراحی گردید. تغییرات نامطلوبی که در برخی از مواد غذائی پرتو داده ظاهر میشود، ممکن است به طور مستقیم به علت پرتو و یا به طور غیر مستقیم در نتیجه واکنشهای که پس از پرتو دادن اتفاق افتاده ایجاد گردد. در صورت انجام فرآیند پرتودهی در شرایط بیهوازی تولید طعم و آرومای نامطلوب به حداقل میرسد. جهت به حداقل رسانیدن طعم نامطلوب، لازم است فرآیند پرتودهی در دمای انجماد انجام شود. تغییرات احتمالی از نظر تغذیه در اثر پرتودهی به چندین فاکتور از جمله دوز پرتودهی، نوع ماده غذایی، بسته بندی، شرایط نگهداری مثل درجه حرارت و زمان نگهداری ارتباط دارد. این فناوری جهت افزایش مدت زمان ماندگاری و حذف میکروارگانیسمهای مولد فساد و همچنین بهبود ویژگیهای کیفی در فراوردههای غذایی استفاده نمود. لازم به ذکر است که روشهای بالقوه و پایدار در فراوری محصولات غذایی با کمک انرژی هستهای جهت دستیابی به دانش بومی ارزشمند، امری ضروری در چشم انداز ایران 1404 مطرح میباشد.
فیضی, جواد, & غیور کاظمی, مریم. (1399). اهمیت پرتودهی هسته ای جهت کاهش آلودگی های میکروبی مواد غذایی. رویکردهای نوین در آزمایشگاههای علمی ایران, 4(2), 5-9.
MLA
جواد فیضی; مریم غیور کاظمی. "اهمیت پرتودهی هسته ای جهت کاهش آلودگی های میکروبی مواد غذایی". رویکردهای نوین در آزمایشگاههای علمی ایران, 4, 2, 1399, 5-9.
HARVARD
فیضی, جواد, غیور کاظمی, مریم. (1399). 'اهمیت پرتودهی هسته ای جهت کاهش آلودگی های میکروبی مواد غذایی', رویکردهای نوین در آزمایشگاههای علمی ایران, 4(2), pp. 5-9.
VANCOUVER
فیضی, جواد, غیور کاظمی, مریم. اهمیت پرتودهی هسته ای جهت کاهش آلودگی های میکروبی مواد غذایی. رویکردهای نوین در آزمایشگاههای علمی ایران, 1399; 4(2): 5-9.