مقدمهای بر روش پراکندگی نور دینامیکی و مقایسه تجربی چیدمانهای اپتیکی مختلف بر نتایج آزمایش

نوع مقاله : مقاله علمی

نویسندگان

1 مسئول فنی شرکت دانش پیشرفته آزمایشگاهی پی برد

2 مدیرعامل شرکت دانش پیشرفته آزمایشگاهی پی برد

چکیده

پراکندگی نور دینامیکی که همچنین با نام‌های طیف سنجی همبستگی فوتونی و پراکندگی نور شبه الاستیک شناخته می‌شود، روشی فیزیکی است که به طور گسترده‌‌ای برای اندازه‌گیری ذرات در مقیاس نانو و زیرمیکرو مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین این تکنیک برای مطالعه رفتار دینامیکی برهمکنش‌های کلوییدی و بررسی فرآیندهایی مانند انباشتگی و انعقاد قابل استفاده است.
در تکنیکDLS، ضرایب انتشار مرتبط با حرکت براونی ذرات موجود در یک سوسپانسیون اندازه‌گیری می‌شود. این اندازه‌گیری با متمرکز ساختن یک پرتو لیزر بر نمونه و با آشکاسازی نوسانات شدت پرتوهای پراکنده شده ناشی از ذراتی که تحت تاثیر حرکت براونی قرار دارند، انجام می‌شود. اطلاعات مربوط به ضرایب انتشار و شعاع هیدرودینامیکی ذرات را می‌توان از تجزیه و تحلیل این نوسانات بدست آورد.
در این مقاله، ضمن بیان نظری تکنیک پراکندگی نور دینامیکی و ریاضیات مرتبط با آن، رهیافت های همچون آشکارسازی پس‌پراکندگی و تغییر نقطه کانونی لیزر معرفی شده است. سپس به منظور بررسی تاثیرات این رهیافت‌ها بر دقت و حساسیت تکنیک DLS، با استفاده از دستگاه BeNano 180 Zeta Pro بر روی پنج عدد استاندارد اندازه ذرات غلیظ در زوایای آشکارسازی 90 و 173 درجه آزمایش انجام شده و نتایج حاصل از آشکارسازی پس پراکندگی و آشکارسازی جانبی تجزیه و تحلیل شده است. نتایج حاکی از آن است که در در آنالیز اندازه ذرات نمونه‌های غلظ، به کارگیری روش آشکارسازی پس‌پراکندگی و کاهش عمق نفوذ لیزر موجب کاهش قابل ملاحظه شدت پرتوهای چندپراکندگی شده و در نتیجه دقت و صحت نتایج بدست آمده از این تکنیک افزایش میابد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات